Body positive power
Megan Jayne Crabbe
Genre: Non-fictie
Uitgeverij: Vermilion (Londen) / Blossom Books (Nederland)
ISBN: 978 178 5041 327
Uitvoering: Paperback
Megan Jayne Crabbe een kleurrijke body positive activiste en feministe. Op instagram is ze vooral bekend onder de naam @bodyposipanda. Nu heeft ze eindelijk ook een boek uitgebracht over hoe je leert van jezelf te houden, hoe je stopt met diëten en hoe je daarna weer leert leven.
Megan Crabbe kent zelf een verleden vol zelfhaat en diëten. In zo’n ernstige mate dat ze leed aan de ziekte anorexia. Na jarenlang therapie, ziekenhuisopnames en een opname in een psychiatrisch ziekenhuis beschouwt Megan zichzelf nu als volledig herstelt. Zij wijdt dit deels aan de body positive community.
Wat houdt body positivity in?
Één ideaalbeeld
Hoe vaak hoor je een vrouw zeggen: ‘Kijk mijn dikke benen.’ ‘Mijn buik is veelte bol.’ ‘Ik wil er ook zo uitzien zoals zij.’ ‘Gatver, ik zie er niet uit.’ Heel vaak helaas. In een maatschappij waarin er maar één ideaalbeeld is (lees: wit en dun) is het lastig om niet slecht over je lichaam te gaan denken. Iedereen is opgegroeid met het idee dat vet slecht is, dat vet ziektes veroorzaakt en dat vet betekent dat je lui bent, dat je faalt en een mislukking bent. Ik denk dat als je aan iedere vrouw zou vragen of zij ooit in haar leven een dieet gevolgd heeft dat een grote meerderheid met ‘ja’ zal antwoorden. We zijn geobsedeerd door ons lichaam. We slaan liever een lekker ijsje eten met de kinderen af omdat we bang zijn dik te worden. We leven in een wereld waarin fatphobia overheerst.
Diversiteit is belangrijk
Het leven draait niet om ons gewicht maar om de mooie/leuke/adembenemende/verdrietige/prachtige momenten die we verzamelen en bij ons houden. Toch zijn er steeds meer jonge meiden en jongens die een leven vol zelfhaat tegemoet gaan in deze huidige maatschappij en soms zelfs een eetstoornis ontwikkelen. Het aantal mensen dat lijdt aan een eetstoornis stijgt nog steeds en de patiënten worden ook steeds jonger. Natuurlijk zal diversiteit in de media eetstoornissen en zelfhaat niet volledig wegnemen. Wel gelooft de body positive community en Megan Crabbe dat diversiteit heel belangrijk is. Vertegenwoordiging van dikke, middelmatige, dunne en gehandicapte lichamen in de media zijn belangrijk stellen zij. Net als het zien van donkere, lichtere huidskleuren en alles ertussenin. Om die diversiteit te creëren is de body positive community opgericht door dikke, donkere vrouwen in de jaren ’60 omdat zij geen gelijke kansen hadden wat betreft werk, school, media en mode ten opzichte van de witte, slanke vrouw. Nog steeds timmert deze community keihard aan de weg om een maatschappij te creëren waarin gelijkheid, acceptatie en zelfliefde centraal staat.
Every photo is a moment you can’t get back, so cherisch the memory – I realise that sounds like a Kodak advert but it’s not, I swear. Just get the damn picture and smile as wide as you want. And for the love of god, don’t suck it in!
Ik en Body Positivity
Ik volg Megan Crabbe (a.k.a @bodyposipanda) al jaren. Zij is dé eerste body positive activiste die ik tegenkwam op sociale media en gelukkig maar. Het is wellicht wat persoonlijk maar ook ik ken jaren van zelfhaat; ik haatte mijn bovenbenen, mijn buik en mijn veelte kleine borsten. Ik volgde het ene na het andere dieet om te voldoen aan het schoonheidsideaal. Helaas kennen velen deze gedachten en gewoontes. Voor mij voelde het als een verademing om de body positive community te leren kennen. Ik was overdonderd. Hoe was het mogelijk dat dikke vrouwen zo van zichzelf konden houden? Ik kon het gewoon bijna niet geloven. Ze houden van hun vet?! Maar hoe dan?
Beetje bij beetje begon ik meer activisten te volgen, begon mij te verdiepen in body postivity, intuïtief eten en body neutrality. Ik leerde meer over mijzelf en mijn lichaam, leerde mijn lichaam op een andere manier te zien en begon een afschuw te voelen naar alles wat ik mezelf al die jaren heb aangedaan.
Het was dan ook niet meer dan logisch dat ik het boek van Megan Crabbe kocht op het moment dat het werd uitgebracht. Wachten op de Nederlandse vertaling? Eh, nee. Ik kocht meteen de Engelse variant en heb het boek verslonden. Ik dacht al veel te weten over body positivity maar Megan leerde mij zoveel meer. Ze heeft zo’n enorme research gedaan voor dit boek, ik werd met cijfers en feiten om de oren geslagen.
You can be fit, and fat, and healthy all at the same time, take THAT diet industry!
Leuk en humoristisch maar wel onderbouwd met feiten
Megan geeft veel van zichzelf bloot in het boek. Ze schrijft over haar jeugd toen zij op haar vijfde problemen ontwikkelde rondom haar zelfbeeld en op haar veertiende werd gediagnosticeerd met anorexia. Ze heeft jaren gestreden tegen de ziekte en het kostte haar twee jaar aan ziekenhuisbehandelingen en behandelingen in een psychiatrisch ziekenhuis. Ze geeft je een uniek kijkje in het hoofd van iemand met zo’n ontzettend misvormd zelfbeeld en zieke, dwangmatige gedachten. Toch weet ze het humoristisch te houden en laat ze je op een leuke manier, maar onderbouwd met feiten zien hoe de dieetindustrie ons misleidt en geld verdiend aan ons kapotte zelfbeeld. Ze geeft je tips hoe je anders over jezelf kunt gaan denken en hoe bevrijdend dat kan zijn.
Gewicht ≠ gezondheid
Wat ik mooi vind aan dit boek is dat Megan geen enkel onderwerp onbesproken laat, ze schaamt zich niet om te bespreken hoe het is om seks te hebben met een dik lichaam of hoe ze spreekt over het taboe wat er ligt op een babybuik na een zwangerschap en de druk die er op mannen ligt om er zo gespierd mogelijk uit te zien. Ze durft het oude, stoffige BMI aan de kaak te stellen en dwingt ons na te denken over onze opvattingen wat betreft gewicht dat gelijk zou staan aan hoe gezond je bent.
Andere body positive activisten aan het woord
Daarnaast “deelt” Megan de ruimte in haar boek met andere body positive vrouwen én mannen en staan er dus prachtige passages in van bijvoorbeeld @iamdaniadriana en @kelvindavis, maar ook haalt ze veel citaten aan uit andere body positive boeken. Ze houdt het boek niet voor zichzelf als een mooie aanvulling op haar CV maar maakt het sterker door anderen de ruimte te bieden om hun ervaringen en ideeën te delen.
Conclusie
Dit boek is voor mij een ongelooflijke eye-opener geweest, ik heb er zoveel van geleerd. Het is geen boek waarin body positivity wordt uitgelegd en verteld hoe prachtig het wel niet is om van je zelf te houden maar het wordt echt onderbouwd met keiharde feiten en cijfers.
Megan Crabbe leert je om anders naar jezelf en de maatschappij te kijken, om niet alles te geloven wat je in de media ziet en altijd kritisch te blijven. Ze benadrukt dat vele van ons niet in dat witte, dunne ideaalbeeld passen en dat dat oké is. Ze pleit ervoor dat we een keuze hebben. Dat we ervoor kunnen kiezen om te rebelleren; niet meer te diëten en bijvoorbeeld op zoek te gaan naar mensen die zich inzetten voor body positivity (bijvoorbeeld op Instagram) om de diversiteit te vergroten. We moeten ophouden onszelf te vergelijken met anderen maar bovenal onszelf de liefde gunnen die we altijd al verdiend hebben. Dit boek wat strijd voor gelijkheid krijgt van mij een dikke vijf sterren en moet zeker door iedereen gelezen worden.
Heb jij dit boek gelezen? Zo ja, wat vond jij ervan?
Laat het weten via een reactie!
The woman wins who calls herself beautiful, and challenges the world to change to truly see her.
1 reactie
Zo fijn om te lezen dat dit boek jou zoveel gebracht heeft.
Ja ik ben aan dit boek begonnen op ongeveer 1/3 geDNF omdat het niets voor mij was. Ik weet niet of het in het boek voor komt, maar voor mij hoort bij body positivity ook striae, littekens, moedervlekken, wijnvlekken, acné enz. Dit miste ik in het boek, voor mijn gevoel ging het alleen over gewicht en daar kreeg ik een onprettig gevoel van, een beetje down. Én dat leek mij juist niet het gevoel wat dit boek op zou moeten roepen.
In mijn omgeving ken ik heel wat vrienden die juist wel veel aan het boek en de auteur hebben en daar ben ik super blij om. Zo zie je maar weer, iedere boek heeft zijn eigen lezen voor wie het waardevol is <3